- Portretten van UNIE-Ke personen - Peter Cornelis -

Het verhaal van Peter

Ik heb in  2001 een ongeval gehad. Ben met de auto op een huis ingereden. Ik was onder invloed … en zat alleen in de wagen. In het totaal was ik drie dagen van de wereld, in coma  en duurde de ziekenhuisopname een 5-tal maanden.

Na revalidatie in volgende centra: Oostende, Gent verbleef ik een tijdje in  Woon- en zorgcentrum “De Nieuwe lente” in afwachting van een plek in een aangepaste setting. In die tijd was er nog sprake van wachtlijsten, nu spreekt men over zorggebonden punten en budgetten.

Na helemaal ‘uitgerevalideerd te zijn kwam ik in De Waaiberg terecht om er na een 5 tal jaar te hebben gewoond door te schuiven naar mijn huidige woonplaats, UNIE-K ‘t Venster.

In het leven voor mijn ongeval werkte ik in de bouw en deed ik graag mijn job. Samen met mijn partner ( nu ex-partner) heb ik 2 kinderen. Het leven was plezant, plezierig, heel leuk. Als ik mijn vroeger leven voor het ongeval   scoor dan hebben we het over een 10 op 10.
Na mijn ongeval leef ik precies maar half, ben ik maar half zo gelukkig en gaat de score naar een 5 op 10.

Het allermeest mis ik het kunnen stappen en autorijden.
Met de constante tremor (ongewild, ritmisch schudden van één of meer lichaamsdelen) die ook een gevolg is van mijn ongeval heb ik het ook heel lastig.

De enige zaken die voor het ongeval hetzelfde waren als nu zijn mijn hobby’s: voetbal kijken, muziek beluisteren en roken. Al de rest is anders/veranderd.

Ik heb geen spijt van mijn levensstijl vroeger … alleen spijtig dat deze levensstijl mij heel beperkt heeft gemaakt …

Foto's van Trees Rommelaere.

Dit verhaal hoort bij de fototentoonstelling ‘Portretten van UNIE-Ke personen’. Deze tentoonstelling toont artistieke foto’s en aangrijpende verhalen van personen die een hersenletsel hebben. Confronterend en adembenemend tegelijkertijd. De oorzaak van zo’n hersenletsel kan een ziekte of een ongeluk zijn. Vaak leidt dit tot een onomkeerbare breuk in iemands leven waarbij hulpverlening een noodzaak wordt. Dit is zeer ingrijpend. Voor de persoon zelf, maar ook voor zijn of haar omgeving. En toch staan we er zo weinig bij stil dat het iedereen kan overkomen.

Daarom slaan UNIE-K en de Academie Deeltijds Kunstonderwijs Brugge de handen in elkaar om de verhalen van mensen met NAH te vertellen.

De tentoonstelling reist heel West-Vlaanderen rond. Meer op uniek.org/portrettenvanuniekepersonen.