Portretten van UNIE-Ke personen - Sophie (TV)
Gepubliceerd op 11/10/2023
Het verhaal van Sophie
Ik ben Sophie, 58 jaar oud en afkomstig van Waregem.
Ik heb twee dochters, Ann en Steffi. Ik zie ze graag, we hebben een goed contact met elkaar. Kleinkinderen zijn er nog niet, maar daar kijk ik heel erg naar uit!
Als jong meisje was ik best wel een rebel, ik zette graag de bloemetjes buiten… Maar ik was ook heel sportief, en ben zelfs enkele jaren naar een sportschool geweest. Mijn favoriete sporten waren turnen en basket. Het is in de basketbalclub dat ik mijn beste vriendin heb leren kennen, Patricia. Ze is zo’n beetje de rode draad in mijn leven, deelde lief en leed met mij, in mindere en in betere periodes. Nu nog steeds is Patricia mijn beste vriendin, ik geniet van haar bezoekjes bij mij in ’t Venster, of wanneer we er samen nog eens op uit gaan.
Hoe ik mijn hersenletsel heb opgelopen, daar weet ik weinig over. Ik herinner me dat mijn dochters nog klein waren en ik in een textielfabriek werkte. Tot op een moment dat dit niet meer lukte en ik op ziekteverlof kwam te staan.
Verhuizen naar UNIE-K ’t Venster was een grote aanpassing voor mij, maar nu, zoveel jaren later, kan ik zeggen dat ik er mijn draai gevonden heb en er gelukkig ben. Ik ben blij dat ik nog kan stappen, en niet in een rolwagen moet zitten. Uitstapjes en op reis gaan zijn nog steeds mijn favoriete bezigheden. Het is een traditie van me om elk jaar twee keer met Samana op vakantie te gaan, in de lente en in de zomer, naar Zuienkerke of naar Nieuwpoort.
En waar ik ook heel hard van kan genieten, is om naar de welness of de schoonheidsspecialiste te gaan. Mijn nagels laten lakken, een massage, mijn haar mooi geknipt… ik kom graag mooi voor de dag.
In UNIE-K ’t Venster vertoef ik graag in de leefgroep, nu en dan een sigaretje roken en liefst zo veel mogelijk koffie mogen drinken. Als er huishoudelijke taakjes zijn, help ik graag mee, zeker in de keuken.
Mijn leven is goed zoals het nu is, het moet niet veranderen … ik heb geen speciale dromen voor de toekomst.
Foto's van Kathy Orbie.
Dit verhaal hoort bij de fototentoonstelling ‘Portretten van UNIE-Ke personen’. Deze tentoonstelling toont artistieke foto’s en aangrijpende verhalen van personen die een hersenletsel hebben. Confronterend en adembenemend tegelijkertijd. De oorzaak van zo’n hersenletsel kan een ziekte of een ongeluk zijn. Vaak leidt dit tot een onomkeerbare breuk in iemands leven waarbij hulpverlening een noodzaak wordt. Dit is zeer ingrijpend. Voor de persoon zelf, maar ook voor zijn of haar omgeving. En toch staan we er zo weinig bij stil dat het iedereen kan overkomen.
Daarom slaan UNIE-K en de Academie Deeltijds Kunstonderwijs Brugge de handen in elkaar om de verhalen van mensen met NAH te vertellen.
De tentoonstelling reist heel West-Vlaanderen rond. Meer op uniek.org/portrettenvanuniekepersonen.
Ander nieuws
Opkomende evenementen
Het verhaal van Sophie
Ik ben Sophie, 58 jaar oud en afkomstig van Waregem.
Ik heb twee dochters, Ann en Steffi. Ik zie ze graag, we hebben een goed contact met elkaar. Kleinkinderen zijn er nog niet, maar daar kijk ik heel erg naar uit!
Als jong meisje was ik best wel een rebel, ik zette graag de bloemetjes buiten… Maar ik was ook heel sportief, en ben zelfs enkele jaren naar een sportschool geweest. Mijn favoriete sporten waren turnen en basket. Het is in de basketbalclub dat ik mijn beste vriendin heb leren kennen, Patricia. Ze is zo’n beetje de rode draad in mijn leven, deelde lief en leed met mij, in mindere en in betere periodes. Nu nog steeds is Patricia mijn beste vriendin, ik geniet van haar bezoekjes bij mij in ’t Venster, of wanneer we er samen nog eens op uit gaan.
Hoe ik mijn hersenletsel heb opgelopen, daar weet ik weinig over. Ik herinner me dat mijn dochters nog klein waren en ik in een textielfabriek werkte. Tot op een moment dat dit niet meer lukte en ik op ziekteverlof kwam te staan.
Verhuizen naar UNIE-K ’t Venster was een grote aanpassing voor mij, maar nu, zoveel jaren later, kan ik zeggen dat ik er mijn draai gevonden heb en er gelukkig ben. Ik ben blij dat ik nog kan stappen, en niet in een rolwagen moet zitten. Uitstapjes en op reis gaan zijn nog steeds mijn favoriete bezigheden. Het is een traditie van me om elk jaar twee keer met Samana op vakantie te gaan, in de lente en in de zomer, naar Zuienkerke of naar Nieuwpoort.
En waar ik ook heel hard van kan genieten, is om naar de welness of de schoonheidsspecialiste te gaan. Mijn nagels laten lakken, een massage, mijn haar mooi geknipt… ik kom graag mooi voor de dag.
In UNIE-K ’t Venster vertoef ik graag in de leefgroep, nu en dan een sigaretje roken en liefst zo veel mogelijk koffie mogen drinken. Als er huishoudelijke taakjes zijn, help ik graag mee, zeker in de keuken.
Mijn leven is goed zoals het nu is, het moet niet veranderen … ik heb geen speciale dromen voor de toekomst.
Foto's van Kathy Orbie.
Dit verhaal hoort bij de fototentoonstelling ‘Portretten van UNIE-Ke personen’. Deze tentoonstelling toont artistieke foto’s en aangrijpende verhalen van personen die een hersenletsel hebben. Confronterend en adembenemend tegelijkertijd. De oorzaak van zo’n hersenletsel kan een ziekte of een ongeluk zijn. Vaak leidt dit tot een onomkeerbare breuk in iemands leven waarbij hulpverlening een noodzaak wordt. Dit is zeer ingrijpend. Voor de persoon zelf, maar ook voor zijn of haar omgeving. En toch staan we er zo weinig bij stil dat het iedereen kan overkomen.
Daarom slaan UNIE-K en de Academie Deeltijds Kunstonderwijs Brugge de handen in elkaar om de verhalen van mensen met NAH te vertellen.
De tentoonstelling reist heel West-Vlaanderen rond. Meer op uniek.org/portrettenvanuniekepersonen.
Ander nieuws
Nieuw nummer: UNIE-K PUBLIEK
Dagkampen HIPPO@UNIE-K
Opkomende evenementen
